Jeżeli tylko możesz to zjaw się na naszych spotkaniach osobiście, weź ze sobą rodzinę i nie zapomnij zawiadomić przyjaciół

2014-04-26 Leoszewski

Andrzej „Toluś” Skupiński

26.  04. 2014 – Ryszard Leoszewski & Accoustic Band

Bohater tego wieczoru „Markowego Grania” jest nam bardzo dobrze znany, gdy w ubiegłym roku wystąpił z formacją, którą zresztą sam założył  - „Sklep z Ptasimi Piórami”.

Tym razem Ryszard przestawił nam nową propozycję artystyczą, gdzie zapromował swą najnowszą płytę - „Wiem Jak Nie Nest”, gdzie umieszczone tam piosenki były zainspirowane poezją Marka Maja. Przypomnę jeszcze, że Ryszard Leoszewski jest laureatem Nagrody Artystycznej Miasta Szczecin, a także uhonorowany został medalem „Zasłużony Kulturze - GLORIA ARTIS”. Ryszardowi, który akompaniował sobie na gitarze akustycznej towarzyszyli:

Marian Mazurek (gitara klasyczna)

Krzysztof Ciesielski (gitara basowa)

Krzysztof Baranowski (akordeon)

Kierując się sugestią Ryszarda przedstawiam tytułową piosenkę z tej płyty:

https://www.youtube.com/watch?v=yFoe7RRtFtM

Wiem jak nie jest

Wiem jak nie wiem i nie wiem jak jest.

Są głośniejsi, co lepiej sie znają,

Lecz gdy światłem podziałać wśród rzęs,

Dojrzysz świat, co sam sobą się zajął

Wiem jak nie wiem i nie wiem jak jest,

A ta wiedza z najskrytszych doświadczeń,

A z niewiedzy pokorny jak pies

Patrzę w bezmiar i patrzę, i patrzę...

Wiem jak nie jest i nie wiem jak jest...

Mam na imię, na drugie już nie,

Bo kalendarz miał braki na wiosnę.

Dwuimienne ze stworzeń są te,

Co są dumne i te, co są proste.

Mam na imię, na prąd czasem nie,

Trzeba wiedzieć, że trzeba chcieć więcej

I nie wiedzieć jak głaz, o tym, że

Niemożliwe jak kaktus na ręce.

Wiem jak nie jest i nie wiem jak jest...

Wiem tak cicho jak cichy jest szmer

Prawybuchu i praw dynamicznych.

Nie wiem, głośno szukając wśród sfer

Słów potocznych i kłamstw fantastycznych.

Wzrok w krzywizny ekliptyk się wplótł,

Więc w lekkości się wprawiam po trosze

I łopotań bezskrzydłych znam trud,

I o lotność zabiegam, i proszę.

Wiem jak nie jest i nie wiem jak jest...

Ryszard - człowiek otwarty, serdeczny i empatyczy zgodził sie na udzielenie mi krótkiego wywiadu:

 

  1. Twoje wykształcenie, praca zawodowa?

 

Pedagog ze specjalnością nauczanie początkowe, trzydzieści lat pracy z dziećmi

 

2.   Ulubione lektury i preferowana muzyka?

 

Poezja Osipa Mandelsztama i „Cztery pory roku” Antonio Vivaldiego.

 

3.   Czego Ci potrzeba dla życiowego i artystycznego spełnienia?

 

Śpiewać i grać z wybitną orkiestrą symfoniczną.

 

4.   Pasje, sympatie i antypatie?

 

W wolnych chwilach param się sztuką snycerską czyli potocznie „dłubaniem w drewnie”, uwielbiam obcować z przyrodą, a nienawidzę jakichkolwiek przejawów agresji.

5.   Spełnione i niespełnione marzenia czy życzenia?

Spełniłem się w tym, że śpiewam, gram na gitarze oraz że z powodzeniem i prawdziwą satysfakcją nadal pracuję z dziećmi. Marzę przede wszystkim o tym, by dalej wytrwać w tym, co robię. Pragnąłbym także przynajmniej w optymalnym stopniu opanować jakiś język obcy. Mym ulubionym jest... niemiecki (na pohybel wszystkim germanofobom – przyp. A.T.S.)

 

6.    Dziękuję za rozmowę.

 

Tyle Ryszard. Zaimponował mi tym, że w swych wypowiedziach był konkretny, a zarazem szczery i otwarty. Rzadko kiedy stać na to nie tylko artystę.

 

Na koniec bardzo smutna wiadomość. W środę, 7 maja br., zmarł nagle Krzysztof Wylężek. Był niemal stałym bywalcem „Markowego Grania” i artystą pasjonatem. W styczniu tego roku mogliśmy docenić jego talent i dojrzałość estradową, gdy prezentował nam swe autorskie pastorałki.

Znałem Krzysia osobiście i to od dłuższego czasu, rozpoczęliśmy jeszcze niedawno temu wspólny projekt artystyczny. Okrutny los bezwzględnie zniweczył te plany. Na pocieszenie tylko zaręczę. że Krzyś znalazł  na pewno miejsce w Niebiańskiej Kapeli, gdzie przyjęto go, sądzę, z otwartymi ramionami.

*************************************************************************

Jak Leoszewski Majem - to w "maju, gdy kwitną bzy" Trudno wyobrazić sobie lepszy moment na spotkanie z poezją niż wiosna. Oj zapachniało ze sceny tym razem oszałamiająco. Piekne piosenki zakwitały kolejno, uwodziły nas dobrymi tekstami i prowokującymi nogi do aktywności, świetnie zagranymi melodiami. Najpierw wysłuchaliśmy utworów z nowej płyty „WIEM JAK NIE JEST, czyli Leoszewski Majem”, po którą na pierwszej przerwie ustawiła się kolejka tych, którzy chcieli zabrać do domu, majową poezję. Później artyści improwizując, bardzo udanie wpletli w występ piosenki "Sklepu z ptasimi piórami", które wspólnie grali po raz pierwszy.

Wzruszenie, rozmarzenie i usmiech - towarzyszyły nam przez cały koncert, po którym może "wiemy, jak nie jest , nie wiemy jak jest", ale również mamy pewność, że chcemy nie tylko "poszymborzyć, pomiłoszyć, pobarańczyć itd..", ale również "pomaić"

Oczywiście nie zabrakło najważniejszego magicznego elementu, czyli całkowicie spontanicznej i niezaprzeczalnej sympatii płynacej od publiczności do artystów i jak się wydaje - powrotny strumień był równie silny. Atmosfera, z chwili, na chwilę luźniejsza, momentami frywolna, przez moment zrobiła się nawet rodzinna- gdy z inicjatywy zespołu, wspólnie odśpiewaliśmy "100 lat!" dla solenizantki na widowni (tak odśpiewane urodziny - zobowiązują do majowego nastroju na każdy następny rok z tych stu- czego i sobie życzymy).

Koncert jak zwykle wydal nam się za krótki, zostawił niedosyt, czekamy na następny, bo zdaje sie, że Ryszard Leoszewski ma jeszcze dla nas sporo niezaśpiewanych piosenek..

Ola


Usłyszałam niedawno w radiu jeden z moich ulubionych utworów Norwida śpiewany przez bardzo dobrą piosenkarkę do muzyki równie dobrego kompozytora. Stosownie do rangi twórców, dzieło powstało eleganckie, dramatyczne i … kompletnie nie do słuchania. A przecież wiersz był prosty, nazwany przez poetę „piosnką”, czemu nie mógł być śpiewny? Pomyślałam sobie, że w takim razie utwory o trudniejszym przesłaniu, z nieprostym rytmem nie mają raczej szans na przekształcenie w takie pieśni, które chce się słuchać i śpiewać. A to szkoda, bo to melodia właśnie najskuteczniej toruje im drogę do naszych uszu, serc i pamięci. Na szczęście jest na to sposób – trzeba, żeby przeczytał to Rysiek Leoszewski. Wtedy nagle okaże się, że karkołomny tekst o szewcach, kominiarzach i pensjonarkach stanie się piosenką do wspólnego nucenia i zachwycenia. Albo że publiczność zasłuchuje się w teksty Osipa Mandelsztama jak w piosenki Bukowiny.

Ileż trzeba mieć muzyki w sobie, aby obdzielić nią tak wiele wierszy i poematów - poetów nieznanych, niełatwych, czasem nieradosnych… Wiersze Marka Maja są bardzo ładne, ale ja i tak zaczynam podejrzewać, że po prostu wszystko, co bierze na warsztat znajomy Sprzedawca Ptasich Piór i jego muzykalni przyjaciele, zamienia się w złoto. Byłabym nawet gotowa przysiąc, że „Sto lat” odśpiewane mi na urodziny przez kochanych Leśniczówkowych ludzi, miało przy tak wspaniałym akompaniamencie jakąś nową, zupełnie wyjątkową linię melodyczną.

Dziękujemy za ciepło, za uśmiech i za Muzykę. Prosimy o jeszcze! Jest jeszcze tyle niewyśpiewanej poezji.

Jadzia

O artyście przeczytasz tutaj